Vauban proiektua panela (Marseille)

Vauban proiektua (Marseille)

LUZETARAKO ARDATZA ZEHAZTEN

KalePublik: Olatuen itzalpean...

Proiektuaren oinarria kalea egokitzea izan da. Horretarako estalki bat egin da, etxebizitzetako horman eta harresian apoiatzen dena. Estalki malgua da, momentuko beharretara egokitu daitekeena, erraza baite zabaltzen eta ixten. Gainera, bere forma kurboa dela eta, azpian espazio mota ezberdinak sortzen dira. estalkiak form lauak, ahurrak eta ganbilak konbinatzen ditu. Zurezko lamak dira kurba ematen duten elementuak eta egitura metaliko batean daude sostengatuta, horman eta harresian apoiatzen den egituran hain zuzen ere. Udan marsellan egiten duen beroari aurre egiteko egokia izango da, kale guztia itzalpean utziko baitu, eta egunean zehar itzal joku ezberdinak sortzen dira estalkiaren formarengatik eta dauden posizioaren arabera.

Maketaren argazkiak:

Hiri-proiektuko estrategiak

Marsellako proiektuaren estrategiak azaltzen dira hurrengo planoan, eremuaren aktibatzea izanik proiektuaren helburu. Ibiltariarentzako zuzendutako proiektua egitea proposatzen da Marsellak horrelako zonalde berdebat behar duelako.

 

Ardatz luzean dihoan ibilbideari emango zaio garrantzia eta ardatz horretan zehar interbentzioak egitea proposatzen da haien artean duten eragina aztertuz. Erabilera asko kontzentratuta dituen eraikinari erabilera batzuk extirpatuko dizkiogu beste interbentzioetan kokatuz eta horrek kontextu bat sortuko du inguruari aberastasuna emango diona.

Ardatz luzean sekuentzia ezberdinak sortzea izango da proiektua,  parke, lotura eraikin baten bat, espazio organizatu bat sortzea... eratako interbentzioak eginez.

ESTRATEGIA ZEHAZTEN

Hiriaren hazkundearen analisia mendeetan zehar

Tokiko ebaketak

Tokiko analisia eta estrategia orokorra

Hiri moldagarria:                                                                                                                             

Egoera desberdinei aurre egiteko gai den hiria da hiri moldagarria. Beraz, atenporala da, hau da, garai desberdinetarako funtzionatu behar du.

Hiri umila izango da. Pertsona desberdinak (arraza, ideologia, sexua…) erlazionatzeko gai den bizikidetza lortzen duen espazioa da. Pertsona desberdinen artean hartu-emana emango da, non batak bestearengandik ikasiko duen eta non bata bestearekin biziko den.

Hiri honetan, auzo desberdinen artean ez dira desberdintasun ekonomiko nabarmenak izango, horrela, marjinazioak eta mespretxuak ekidiko dira. Auzoak elkarren artean lagundu eta errespetatuko dira. Horregatik, ez dira klase desberdintasunak izango, eta horregatik, ez da kapitalarekin erlazionatuko. Soluzioetariko bat agian trukea izan daiteke. Pertsona orok izango du zer jana, etxebizitza eta lana. Lan guztiak behar direlako: kalea garbitu, zakarrak batu, azpiegituren diseinua eta eraikuntza, etxeak garbitu, umeak zaindu… Elkarren beharra dugu hiriak funtziona dezan, eta horregatik, guztiok merezi dugu hiri horretan etxebizitza.

Egia da legedia ezinbesteko dugula, baina arazo ere bilakatu daiteke. Askotan alor guztiak erabat zehaztu egiten dira oso modu finkatuan eta hainbat urteko iraupenarekin. Horrek, aldaketak egin nahi izaterakoan zailtasun handiak ekar ditzake. Horren ondorio zuzena hain eguneko dugun auzo hilen eta eraikin hutsen arazoa dugu. Egoera horretan, okupazioa bidezkoa al da?

Arkitektura alorrari dagokionez, ez gara hiri honen itxuran sartuko hiri bakoitzak bere itxura pertsonala izango duelako. Hiria moldagarria izango den heinean, espazioak ez dira espezifikoak izango, egokitzen joango dira. Eraikin edo egiturek malgutasuna behar dute, egoera eta erabilera desberdinetara egokitzeko garai desberdinetan. Elementuak (tabikeak, paretak, altzariak…) jarri eta kentzeko errazak izango dira eta erabat mugikorrak eta erabilera desberdineko espazio desberdinak eratzeko aukera emango dute. Pertsona bakoitzak espazio oro bere izaerara egokituko du. Altzariak funtzio desberdinak izango dituen elementu bakarrak izango dira.

Beraz, hiria ez da forma jakin batean oinarritutako multzoa izango. Forma hori ondorio bat izango da, egoera eta behar sozialek emango diotena. Horregatik, aurreikuspena ezinbestekoa izango da honen eraikuntzan. Baina, gaur egun ez bezala, aurreikuspen hori hirietan emateaz gain, eraikinetan ere ematea proposatzen dugu.

Ideia nagusia argia da: arkitektura ez dugu elementu bukatutzat izan behar, hiria eta bizitza aldakorrak diren bezala, arkitekturak era horrelakoa izan beharko du. Horretarako, proiektatzerakoan aldaketa horiek zein modutan jasan ditzakeen finkatzea interesgarria litzateke. Hala ere, arkitekto askok uste dute beraien lana “artelan bukatu eta ukitugabea” dela, ikuspegi horrek ez dio inolako onurarik egiten hiri moldagarriaren kontzeptu horri. Esate baterako, Calatravak Bilboko Zubi Zuria moldatzeko jarritako traba guztiak…

Orain artean proposatu diren hiri moldagarriek ez dute praktikoki arrakastarik izan eta beraz beste ereduren bat bilatu beharko da.

Hiriaren eraikuntzarako botere osoa politikariek dute. Horregatik, batzuek hiria “erabili” egiten dute botoak irabazteko, herriak entzun nahi duena esanez eta ikusgarriak diren eraikinak iragarriz. Beraz, herriaren parte hartzea lau urtetan behin izan ordez, askoz ere modu ohikoagoan parte hartzeko aukera izatea interesgarria litzateke.

Gure ustez, gaur egungo hirietan ahal den esku-hartze txikienarekin ahal den eragin handiena lortzea izan beharko luke helburua. Dagoena errespetatuz eta apur bat eraldatuz, eskala desberdinetan eragina izatea lor daitekeela uste dugu. Espazioa garatzerako orduan beharrezkoa da zer den muga eta zer den aukera aztertzea. Hasiera batean muga dirudiena aukera bat izan daiteke. Gerta liteke eskala handiago batean mugatzat hartutakoa eskala txikiago batean aukera izatea.

Hala ere, kasu batzuetan kostu handiagoa izan dezake dagoena mantentzeak berria egiteak baino, eta hori baloratu beharra dago. Batzuetan, zentzugabea izan daiteke zaharra mantentzeagatik izugarrizko kostuetan sartzea bai alderdi ekonomikoari dagokionez, kostu energetikoari dagokionez…

Gure estrategia azken bide honetatik bideratu dugu esku-hartze txikiekin espazio publikoaren eraldaketa handi bat bilatu nahi da.

Neska nomadarentzako alojamentua (Toyo Ito)

Nuevo Prototipo De Habitar 

El Alojamiento para la chica nómada es una obra en la cual Toyo Ito pretende crear un nuevo prototipo de habitar en la grán ciudad de Tokio. Para ello pone como ejemplo de residente a una chica jóven y advierte las necesidades reales que tiene del alojamiento dentro de una grán ciudad. Aunque más adelante este pensamiento lo generalizará para cualquier grán metrópolis y cualquier ciudadano dentro de ella.
Muestra como la ciudad se adentra en la casa robándola lugares y funciones. Los servicios que dan estas grandes urbes son más que suficientes como para abastecer a una persona con independencia de su casa, salvo para el descanso y el refugio. En esto se basa su diseño e interior.
Hoy en día, se prefiere comer en un restaurante de comida rápida o comprar la comida preparada. E incluso, las comidas familiares se producen en estos lugares, como si fuera una obligación moral de la sociedad mostrarse a los demás como nuevos ciudadanos atrapados en una realidad de la que cada uno se siente como un invitado por su condición colectiva. Así empezarán a desaparecer lugares que antes pertenecían a una casa como puede ser una cocina o un comedor.
Esta chica nómada, tan ligada a la ciudad, hará uso de los servicios públicos eliminando así la zona de aseo de la casa. Utilizará lugares de fin lúdico en los que pasará el tiempo, sin necesidad de que exista en su casa una sala de estar. Todo eso tiene como consecuencia que su refugio se reserve para lo más básico e íntimo que puede tener una ciudadana de Tokio. La radicalización de este pensamiento puede llevar a que este refugio sólo contenga una cama y una basura.
Este proyecto es una de las primeras manifestaciones de compromiso explícito de Toyo Ito con el concepto de arquitectura como vestimenta que envuelve el cuerpo humano.
La mujer nómada destinará el Pao como escenario para preparar su confrontación activa con la vida siempre cambiante de la metrópolis.
Por lo tanto, además de la cama, habría una serie de piezas de moviliario estructurales, cada una de las cuales diseñada con un propósito  específico: vestirse, comer, meditar. La "casa" Pao era en cierto modo una especie de máquina de guerra que preparaba a su usaria para el combate con la vida urbana de Tokio.

Entorno y Localización

Este espacio estará en la metrópolis, en este caso Tokio,  por la necesidad de servicios que tiene su residente y por las codiciones constructivas de la tienda - cabaña, un lugar ideal será un lugar público dentro de la ciudad y que esté resguardado. Podrá ser un centro comercial, un aeropuerto, etec. Tendrá que ser un lugar a resguardo puesto que tiene que producirse unas condiciones de temperatura y humedad excelentes ya que es una tienda - cabaña, y no puede ofrecer protección frente a estos aspectos.

Deberá ser también un lugar luminoso y que preste los servicios necesarios para vivir. Es necesario un servicio, un restaurante de comida rapida y zonas de ocio, lugares que puede ofrecer perfectamente un centro comercial. Ejemplo: La Luz del Tajo.

Planos y fotos